A María José Carvallo Ruiz,
Oh María
O meu corazón é un manancial
Agora de males presentes
É un manancial
De esperanzas afastadas
É un manancial
De inesgotables quimeras
O meu corazón é un viaxeiro
Cruza a terra
Como un val de bágoas
Búscate e non te atopa
O home vive poucos días
É un drama admirable
É un manancial
Que se consome silencioso
En culpables melancolías
En crueis desenganos
O meu corazón
É un constante desgusto
Pero o meu corazón
É un luminoso camiño
Que percorre o mundo
Porque o meu corazón
O meu corazón é viaxeiro
É un corazón que se tortura
Cando se destrúen as ilusións
E reprégase de mil maneiras
En secreta inquietude
Pero o meu corazón
Está cheo de tedio
Nun mundo baleiro
Está cheo de vida
Está cheo de amor
É un manancial de sentimentos
De episodios harmoniosos
De vaguidades e de paixóns
De profundas resonancias
De profundas tormentas
Porque o meu corazón
Está cheo de amor
Porque o meu corazón
Está cheo de ti
Porque conserva a paixón
Porque conserva o desexo
E búscate na luz
Na luz dos teus ollos
Que iluminan as sombras da túa ausencia.
Vicente Piñeiro
Comparte
Síguenos en
Copyright LugoSempre.com 2021