Dedicada ás miñas netas.

PANXOLIÑA
PAXARIÑO CANTAREIRO

Por un camiño moi branco

un burro vai a Belén

e polo ceo alumeando

vai unha es trela tamén;

porque naceu o Señor.

Paxariño cantareiro,

vai ti tamén, trobador.

Paxariño cantareiro

ti que es un trobador

vai co burro ata Belén

que nun portal hai un niño;

porque naceu o Señor.

Paxariño cantareiro,

vai e canta, trobador.

Para onde vai señor burro?

Para onde vai coa leiteira?

Voulle levar leite a un neno

que naceu nunha pal leira

e unha cantiga de amor;

porque naceu o Señor.

Ven comigo o paxariño,

cantareiro, trobador.

O neno ten moito frío

e non deixa de chorar

e a Virxe dál le agarimo,

tamén ti llo podes dar;

é un agarimo de amor;

porque naceu o Señor.

Paxariño cantareiro,

paxariño, trobador.

Cántalle cancións ó neno

que é un bebe moi pequeniño

e necesita calor.

Ai que non estea triste!

Ai que non o manque a dor!

Ai que deixe de chorar!

Ai que lle dea o sono!

Que non pare de soñar!

porque naceu o Señor.

Paxariño cantareiro,

gracias, por lle vir cantar,

porque naceu o Señor,

porque naceu o Señor,

porque naceu o Señor…

Vicente Piñeiro